Engelleri Kırmak ve Dayım
Yitirdiğin masum çocukluğun, şimdilerde parmak uçlarında uzanmaya çalışıyor zihnine. Tüm silüetler sıralı,tüm söylenenler tam liste halinde,aklında. Hiçbir düş yineleyemiyor umutlarını. Sen gel dedin,onlar sırayla gittiler. Sen çare istedin derdine,diğer dertler yüzüne güldüler. Biliyorum,zordu istediğini alamamış olmak,belki bu akşam öylece yalnız oturmak. Biraz da gerçekten güçlü yaşamak nedir düşünelim mi? Sahi hiç düşündün mü diğer hayatları? Zorluğun ne olduğunu tartmaya çalıştın mı,denemek canını yaktı mı,bilmiyorum. Bana soracak olursan,öyle yerlerde aklıma öyle hayatlar geliyor ki,ağlardınız. Öyle ki hayatımın amacı bu zor yaşamlara farkındalık kazandırmak. Haksızlığı hiç sevmezsiniz değil mi? Toplumun,sizin yaşamsal faaliyetlerinizi sürdürmeniz için tasarlanan her şeyi işgal ettiğini düşünün.Haklarınız yendiğinde ne de sinirli insanlar oluveriyorsunuz ama,her yolu deniyorsunuz değil mi? Peki bunların katbekat fazlası engellilere yapıldığında neden sesinizi çıkarmıyorsunuz?...